اولویت‌بندی ذینفعان در مدل تعالی EFQM 2025 با استفاده از ابعاد سه‌گانه پایداری و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP)
کد مقاله : 1588-ICM
نویسندگان
متین سلطانی محمدی *، سعید ستاری
دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده مقاله
در میان مطالعات متعدد در زمینه تعالی سازمانی، ما همچنان به دنبال فهم این هستیم که پایداری چگونه به یک منطق غالب برای سازمان‌ها و ذی‌نفعانشان تبدیل می‌شود، به ویژه در نسخه‌های نوین مدل‌های مدیریتی مانند EFQM 2025 که بر توسعه پایدار تأکید دارند. بنابراین، این مقاله یک رویکرد گسترده برای ظهور منطق نهادی پایداری در زمینه تعالی سازمانی با تمرکز بر اولویت‌بندی ذی‌نفعان ارائه می‌دهد.سهم ما شامل توسعه سازوکارهای کمی است که از پذیرش قوی و مستمر در فرایند دستیابی به برتری سازمانی پشتیبانی می‌کند. در این پژوهش، تمرکز بر پنج دسته ذی‌نفع کلیدی مدل EFQM 2025 (کارکنان، جامعه و دولت، سهامداران، مشتریان و تأمین‌کنندگان) است و ارزیابی اهمیت آن‌ها از طریق ابعاد سه‌گانه پایداری صورت می‌گیرد.فرآیند تحلیل سلسله‌مراتبی (AHP)، به عنوان یک ابزار کمی قدرتمند، برای اولویت‌بندی این ذی‌نفعان به کار گرفته شد. نتایج تحلیل AHP که بر اساس اجماع ۹ نفر از خبرگان ایرانی به دست آمد، نشان داد که بعد اجتماعی با وزن 0.460 مهم‌ترین بعد پایداری است. ترتیب اولویت نهایی ذی‌نفعان به شکل زیر است: کارکنان، جامعه و دولت، سهامداران، مشتریان، تأمین‌کنندگان.
با ارائه یک مدل مفهومی و مجموعه یافته‌های تجربی، این مقاله به محققان و متخصصان کمک می‌کند تا دانش خود را در زمینه مدیریت بخش‌های مختلف سازمان مطابق با ارزش‌های پایداری و تبدیل آن به یک عامل رقابتی پیش ببرند. در نهایت، این مقاله به هر دو جنبه پیاده‌سازی و تدوین استراتژی‌های کسب‌وکار پایدار ارزش می‌افزاید، زیرا کاربرد چارچوب مفهومی ما می‌تواند به همسویی استراتژیک بهتر اقدامات تعالی سازمانی و پایداری منجر شود.
کلیدواژه ها
مدل تعالی EFQM 2025، اولویت‌بندی ذی‌نفعان، توسعه پایدار، ابعاد سه‌گانه پایداری، فرآیند تحلیل سلسله‌مراتبی (AHP)، تعالی سازمانی
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر