راز ناکامی سیاست‌های «سازگاری با کم‌آبی» در کشورهای در حال توسعه: شکاف پنهان در گذار از حکمرانی سازگار به حکمرانی سازگارپذیر
کد مقاله : 1517-ICM
نویسندگان
علی موسی خانی *
دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
چکیده مقاله
سیاست‌های «سازگاری با کم‌آبی» در ایران و بسیاری از کشورهای در حال توسعه، علی‌رغم اهمیت گفتمانی، در عمل به نتایج پایدار منجر نشده‌اند. این مقاله با طرح این پرسش که «راز این ناکامی چیست؟»، استدلال می‌کند که فقدان «حکمرانی انطباق‌پذیر» پیش‌شرط گمشده‌ی این گذار است. پژوهش حاضر با رویکرد مرور روایتی–انتقادی تلفیقی، برآیند چندین مرور پیشین در حوزه‌های حکمرانی سازگار، گذار اجتماعی–فنی، دیجیتال‌سازی آب (آب 4.0) و موانع نهادی را برای بازسازی یک روایت تحلیلی به کار می‌گیرد. یافته‌ها نشان می‌دهند که الگوی تکرارشونده ناکامی، ریشه در «اینرسی نهادی چندبعدی» دارد. شکاف میان حکمرانی سازگار (به‌مثابه فرآیند) و حکمرانی انطباق‌پذیر (به‌مثابه معماری قابل بازپیکربندی) و «پارادوکس دیجیتال» (کاربست فناوری‌های نو در بسترهای نهادی ناکارآمد)، این ناکامی را تشدید می‌کند. این مقاله با ارائه یک چارچوب مفهومی سه‌گانه (حکمرانی – فناوری دیجیتال – موانع نهادی)، نتیجه می‌گیرد که موفقیت سیاست‌های سازگاری، مستلزم گذار از فهرست اقدامات به طراحی یک معماری حکمرانی انطباق‌پذیر است که دیجیتال‌سازی را هم‌راستا کرده و به‌طور هدفمند با اینرسی نهادی مقابله کند.
کلیدواژه ها
سازگاری با کم‌آبی، حکمرانی انطباق‌پذیر، حکمرانی سازگار، اینرسی نهادی، آب 4.0، کشورهای در حال توسعه.
وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی