طراحی چارچوب بومی ارزیابی کارایی حکمرانی روایی در تحکیم هویت فرهنگی: رویکردی نوین به سیاست‌گذاری
کد مقاله : 1511-ICM
نویسندگان
علی محمدزاده *1، عبدالرحیم رحیمی2
1دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب
2عضو هیات علمی گروه مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی،واحد تهران جنوب،دانشگاه آزاد اسلامی،تهران،ایران
چکیده مقاله
با تغییر میدان منازعات از عرصه‌های سخت به جنگ‌های شناختی، نظام‌های حکمرانی ناگزیر به بازتعریف ابزارهای اعمال قدرت از «دیوان‌سالاری» به «روایت‌گری» شده‌اند. با این حال، چالش بنیادین در نظام سیاست‌گذاری فرهنگی کشور، ناکارآمدی مترومعیارهای سنتی است؛ ابزارهای فعلی که عمدتاً بر کمیت‌گرایی و بیلان‌های فیزیکی تمرکز دارند، از سنجش اینکه یک «روایت حاکمیتی» تا چه عمقی در لایه‌های پنهان ذهنیت جامعه نفوذ کرده، ناتوان‌اند. پژوهش حاضر با درک این خلأ راهبردی، در پی تدوین منطقی نوین برای ارزیابی است تا مشخص کند نهاد دولت تا چه میزان در «فن روایت‌گری» و تثبیت قرائت خود از هویت موفق عمل کرده است.
در این راستا، با اتخاذ رویکردی کیفی و بهره‌گیری از روش‌های «فراترکیب» و «تحلیل محتوا»، تلاش شد تا دلالت‌های مستتر در اسناد بالادستی با جدیدترین یافته‌های نظری «چارچوب خط‌مشی روایی (NPF)» هم‌راستا شوند. حاصل این واکاوی، دستیابی به مدلی چهاروجهی است که کارایی حکمرانی را در چهار ساحت «غنای محتوایی»، «مهندسی بستر توزیع»، «پذیرش مخاطب» و «چرخه بازخورد» صورت‌بندی می‌کند. این الگو برخلاف مدل‌های خطی، با ارائه شاخص‌هایی بومی نشان می‌دهد که اثربخشی حکمرانی در تحکیم هویت ایرانی-اسلامی، نه در حجم تولیدات، بلکه در میزان همگرایی این چهار بُعد نهفته است.
کلیدواژه ها
حکمرانی روایی، سیاست‌گذاری فرهنگی، هویت ایرانی-اسلامی، ارزیابی کارایی، چارچوب خط‌مشی روایی (NPF).
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر