فراترکیب الگوی سیاست‌های توسعه پایدار از طریق کاهش آسیب‌پذیری زیرساخت‌های طبیعی با رویکرد حکمرانی رفتاری
کد مقاله : 1411-ICM
نویسندگان
راحیل کردحیدری1، نگین سنگری *2
1دانشجوی دکتری مدیر یت راهبردی، گروه عمران، شهرسازی و مدیریت بحران، دانشکده پدافند غیرعامل، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران
2استادیار گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده علوم اجتماعی و اقتصاد، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران.
چکیده مقاله
از آغاز تاریخ، حیات و رشد انسان همواره وابسته به طبیعت و منابع آن بوده است. با پیشرفت‌های علمی و فناوری، انسان توانسته محیط‌زیست را متناسب با نیازهای خود دگرگون کند، اما این تغییرات گاه موجب بهره‌برداری بی‌رویه از منابع طبیعی و تهدید پایداری نسل‌های آینده شده است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف تدوین الگوی سیاست‌های توسعه پایدار با تأکید بر کاهش آسیب‌پذیری زیرساخت‌های طبیعی و با رویکرد حکمرانی رفتاری انجام شده است.
روش‌شناسی:
پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از منظر نوع داده‌ها، کیفی است. برای گردآوری داده‌ها، جست‌وجوی نظام‌مند کلیدواژه‌ها در پایگاه‌های اطلاعاتی معتبر خارجی (Emerald، Web of Science، Scopus و …) و داخلی (نورمگز، مگیران، سیویلیکا و …) انجام شد. بازه زمانی مطالعات انتخابی شامل سال‌های 1980 تا 2025 میلادی و 1390 تا 1404 شمسی است. اعتبار داده‌ها با استفاده از روش روایی صوری توسط گروهی از خبرگان و پایایی با ضریب کاپا برابر 0.75 تأیید شد. سپس داده‌ها با روش فراترکیب هفت‌مرحله‌ای سندلوسکی و باروسو (2007) تحلیل و کدگذاری شدند.

یافته‌ها:
تحلیل نهایی 17 پژوهش منتخب منجر به استخراج 104 کد گردید که در قالب 10 مفهوم و دو لایه اصلی (سیاست‌گذاران و نهادهای دولتی از یک سو و افراد و نهادهای خصوصی از سوی دیگر) طبقه‌بندی شدند.

نتیجه‌گیری:
یافته‌ها نشان می‌دهد تحقق توسعه پایدار مستلزم سیاست‌گذاری هماهنگ، همکاری میان‌نهادی، مشارکت بخش خصوصی و استفاده از رویکردهای نوآورانه است. اجرای پیشنهادهای این پژوهش می‌تواند به کاهش آسیب‌پذیری زیرساخت‌های طبیعی و تقویت تاب‌آوری در چارچوب حکمرانی رفتاری بینجامد.
کلیدواژه ها
توسعه پایدار، آسیب‌پذیری، زیرساخت‌های طبیعی، حکمرانی رفتاری
وضعیت: پذیرفته شده