تأثیر تلنگر بر کاهش تردید والدین نسبت به واکسن: تجربه‌ای از کرونا در ایران
کد مقاله : 1324-ICM
نویسندگان
نیما پروین *1، حسن دانایی‌فرد2
1فارغ‌التحصیل دکتری دانشگاه تربیت‌مدرس
2استاد، گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس
چکیده مقاله
اگر چه واکسیناسیون در سال‌های اخیر، رواج زیادی یافته است، تردید در واکسیناسیون همچنان یکی از مهم‌ترین چالش‌ها در مدیریت همه‌گیری‌ها محسوب می‌شود. دولت‌ها برای افزایش تمایل به واکسیناسیون، از راهبردهای رفتاری مختلفی از جمله تلنگرهای رفتاری استفاده می‌کنند. در این پژوهش، دو تلنگر طراحی و اجرا شد: ۱) اخذ تعهد پیشینی و یادآوری‌های متوالی، شامل تعیین یک تاریخ مشخص برای واکسیناسیون و ارسال یادآوری پس از آن؛ و ۲) پیام‌های کوتاه اجتماعی با هدف تقویت هنجارهای توصیفی و مسئولیت جمعی. یافته‌ها نشان داد که هر دو مداخله به کاهش تردید در واکسیناسیون و افزایش تمایل والدین ایرانی برای واکسیناسیون فرزندانشان منجر شدند. بر این اساس، ترکیب تعهد پیشینی، یادآوری‌های هدفمند و قاب‌بندی پیام‌ها می‌تواند راهبردی کارآمد برای کاهش تردید در واکسیناسیون والدین کودکان ۷ تا ۱۲ ساله در دوران کووید‑۱۹ باشد. این مطالعه همچنین بر ظرفیت تلنگرها برای افزایش اثربخشی راهبردهای سیاستی تأکید داشته و سهمی در توسعه میان‌رشته‌ای علوم اجتماعی ایفا می‌کند.
کلیدواژه ها
تردید در واکسیناسیون؛ تلنگر؛ کووید‑۱۹؛ سیاست و جامعه؛ ایران
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر